سفياني يکي از نشانه‌هاي حتمي قيام امام زمانعجل الله تعالی فرجه الشریف خروج سفياني است. حتمي بودن خروج سفياني با عبارت‌هاي مختلفي، از زبان اهل‌بيت بيان شده است. اول . حتمی بودن خرج سفیانی يکي از نشانه‌هاي حتمي قيام امام زمانعجل الله تعالی فرجه الشریف خروج سفياني است. حتمي بودن خروج سفياني با عبارت‌هاي مختلفي، چون «إنه لمن المحتوم الذي لابدّ منه»[1]، «السفياني لابدّ منه»[2] و «أمر السفياني حتم من الله و لايكون القائم إلا بسفياني»[3] از زبان اهل‌بيت بيان شده است. عبارت‌هاي «المحتوم»، «لابدّ منه» و «حتم من الله»، همگي بيان‌گر حتمي و صد در صدي بودن آمدن سفياني، به عنوان يکي از نشانه‌هاي قيام حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف مي‌باشد. البته اصل خروج سفياني حتمي است؛ اما برخي خصوصيات آن، چون زمان خروج مي‌تواند قابل تغيير و بداء قرار گيرد.‌ دوم. روش شناسایی سفیانی نام سفياني، نشان‌گر انتساب او به ابوسفيان است. اين مطلب به دو صورت مي‌تواند قابل تفسير باشد: 1. نسب سفياني به خاندان ابوسفيان مي‌رسد و واقعاً او از نوادگان ابوسفيان مي‌باشد. برخي از احاديث، او را از بني‌اميه، نسل ابوسفيان و از فرزندان زن جگرخوار[4] معرفي مي‌کنند. 2. مقصود از انتساب سفياني به خاندان ابوسفيان، توجه دادن مسلمانان به عملکرد او است. يعني او روشي چون ابوسفيان و خاندان او دارد. سفياني مانند بني‌اميه ـ که تمام تلاش خود را براي مقابله با اسلام و اهل‌بيت به صورت آشکار و پنهان به کار گرفت ـ نهايت تلاش خود را براي مقابله با حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف به کار مي‌گيرد. هدف او جلوگيري از بر‌پايي دولت کريمه مهدوي است و به همين دليل، دست به کشتار پيروان آن حضرت مي‌زند و به دنبال دستگيري ايشان است.[5] در حديث جالبي، امام جعفر صادق علیه السلام دراين‌باره مي‌فرمايد: ما و خاندان ابوسفيان، دو خانواده هستيم که به خاطر خداوند با يکديگر دشمني کرديم. ما خدا را تصديق كرديم و آنان خداوند را تکذيب کردند. ابوسفيان با رسول خدا، معاويه با علي بن ابي‌طالب علیه السلام و يزيد بن معاويه با حسين بن علي علیه السلام نبرد کرد و سفياني نيز با قائمعجل الله تعالی فرجه الشریف جنگ خواهد کرد[6] ». سوم . زمان خروج سفیانی خروج سفياني در ماه رجب، همزمان با حرکت يماني و خراساني و قبل از قيام حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف گزارش شده است.[7] درباره زمان خروج سفياني به روايت معتبري اشاره مي‌شود. عيسى بن أعين گويد: امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: سفياني از امور حتمي است و خروج او در ماه رجب مي‌باشد. از ابتداي خارج شدن تا آخر حرکت او، پانزده ماه طول مي‌کشد. شش ماه به جنگ مي‌پردازد و وقتي بر پنج منطقه (شام) حاکم شد، نه ماه حکومت مي‌کند و به آن، حتّي يک روز اضافه نمي‌شود[8] ».‌ چهارم . مکان حروج سفیانی آغاز خروج سفياني از مناطق خشك سرزمين شام خواهد بود و کشورهاي سوريه، اردن و فلسطين را به تصرف خود در خواهد آورد. عبدالله بن أبي‌منصور گويد: از امام جعفر صادق علیه السلام درباره نام سفياني سؤال کردم؛ ايشان فرمود: به نام او چه کار داري؟ وقتي او پنج منطقه شام، يعني دمشق، حمص، فلسطين، اردن و قنسرين را اشغال کرد، در آن هنگام، منتظر گشايش باشيد[9] .» پنجم . اقدامهای مهم سفیانی بنابر آنچه در برخي روايت‌ها به آن اشاره شده است، سفياني ابتدا بر منطقه شام حاکم مي‌شود و رقيبان را از ميان بر‌مي‌دارد. سپس در راه عراق، درگير جنگي در شمال سوريه (منطقه قرقيسيا) مي‌شود که در آن نبرد، صد‌هزار نفر از ستمگران کشته مي‌شوند. بعد از آن، سفياني حمله خود به عراق را آغاز مي‌کند و در کوفه و اطراف آن، دست به کشتار و غارت شيعيان مي‌زند. او زماني كه با خبر مي‌شود حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف در مدينه است، براي مقابله با ايشان، سپاهي به مدينه مي‌فرستد. هم زمان، حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف از مدينه به سوي مکّه رهسپار مي‌شود. لشگر سفياني كه حضرت را در مدينه نمي‌يابند، دست به غارت شهر مي‌زنند و سپس به سوي مکّه حرکت مي‌کنند که در ميان راه، در سرزمين بيداء گرفتار مي‌شوند.[10] در روايتي که تفسير عياشي آن را از امام محمد باقر علیه السلام نقل کرده، به کشته شدن سفياني در سرزمين شام؛ به دست حضرت مهديعجل الله تعالی فرجه الشریف و پيروان ايشان اشاره شده است.[11] -------------------------------------------------------------------------------- [1]. غيبت، نعماني، ص301، باب18، ح4. [2]. امالي، ص679، مجلس37، ح21. [3]. قرب‏ الإسناد، ص164. [4].خرائج و الجرايح، ج3، ص1150. اشاره به هند، مادر معاويه دارد که در جنگ أحد بر جنازه حمزه، عموي پيامبر صلی الله علیه و آله دست يافت و جگر او را به دندان گرفت. [5]. دلائل‏الإمامة، ص248. [6][6]. معاني الاخبار، ص346، ح1. [7]. كافي، ج8، ص310، ح483؛ ارشاد، ج2، ص375. [8]. غيبت، نعماني، ص299، باب18، ح1.‏ [9]. کمال الدين و تمام النعمة، ج2، ص679، باب25، ح11، دمشق، حمص و قنسرين سه منطقه از کشور سوريه مي‌باشند. [10]. غيبت، نعماني، ص279، باب14، ح67. [11]. تفسير عياشي، ج1، ص64، ح117. التماس دعا یا علی مدد

نظرات شما عزیزان: